عرش خدا خیمه ی عزای حسین است

عرش خدا خیمه ی عزای حسین است

نوحه ی افلاکیان برای حسین است

هر چه خدا بر حسین ارج نهاده

جان حسین لایق و سزای حسین است

حاتم طایی که گشته شهره ی آفاق

در صف اهل کرم گدای حسین است

کیست که این نکته بر مسیح بگوید

مرکز اعجاز کربلای حسین است

مست حسینم جنون گرفته ی اویَم

در سر من از ازل هوای حسین است

دل که در او عشق اوست کعبۀ عشق است

جلوه ی میقات با ولای حسین است

نوکر او باش نَه ای غلام اجانب

عزت عقبا فقط رضای حسین است

تربت او بهترین دوای مریض است

ای که مریضی دوا دوای حسین است

م اگر م است اوست منادی

صبح قیامت صدا صدای حسین است

گر نفسی میکِشی زِ مرحمت اوست

کل فضای جهان فضای حسین است

جان به فدایش که او فدایی حق است

قتلگه کربلا منای حسین است

خیمه ی او مروه است مروۀ عشق است

هر چه صفا هست از صفای حسین است

زنده و جاوید باد آنکه حسینی ست

جاذبه در جزم بی ریای حسین است

دهر پُر از ماجراست تا به قیامت

مات ملائک زِ ماجرای حسین است